Nog zo’n lekkere kijk tip, Jim & Andy: The Great Beyond. De docu gaat over de effecten van het spelen van een personage op de acteur. Tijdens de opname van de film ‘Man on the moon’ (1999) portretteert Jim Carrey zijn idool Andy Kaufman. Hier laat Jim zich zo in meeslepen dat hij compleet gegrepen wordt door de geest van zijn personage. De docu kijkt met een – hip bebaarde – Jim terug op de opnames van die tijd.

Naast het feit dat de docu interessant is, is de parallel naar de effecten die je kan ervaren als je een ‘rol’ speelt prachtig in beeld gebracht. Wat kan het allemaal met je doen als je iets of iemand speelt die je eigenlijk niet bent en wat als je jezelf een rol aanmeet in je leven zowel privé als op het werk?

De docu gaat in de kern om de bizarre situatie die voor Jim ontstaat als hij zich gaat verplaatsen in zijn personage. Het interessante is de lijn die je door kan trekken naar hoe wij dit zelf in ons leven laten plaats vinden op de weg van onze eigen zoektocht en het creeeren van onze eigen werkelijkheid.

Jim stelt in het interview dat we allemaal, in welke werksector of fase in ons leven dan ook, een rol spelen, overdrijven, iets mooier maken of bluffen. Mede omdat we denken dat dit ons zal helpen naar populariteit en succes, zeker met social media, we doen er alles aan om er uit te zien als een winnaar in het leven. Op basis van aannames over wat anderen over ons zullen denken of zeggen, maken we beslissingen die invloed hebben op het pad dat we kiezen. Herkenbaar in de tijd van keuzestress en de grote vragen ‘wie ben ik, wat wil ik en wat kan ik’?

Jim Carrey lijkt zichzelf te hebben gedoopt tot filosoof van deze eeuw en in de docu is hij absoluut een beetje ‘trippy’ te noemen. Noem het geniaal of gekte, maar voor onze eigen inspiratie geeft het food for thoughts.

Kijk en verwonder je, laat je inspireren en we horen graag wat jij uit een dergelijke docu als deze haalt.